Web Tasarım Sistemi kullanmaktadır.TÜRKİYE’NİN EN BÜYÜK SORUNU NEDİR?
Eğitim toplumun en temel yapı taşıdır. Bu temel yeterince sağlam olmadığında üzerine çıkılan her katla daha dayanıksız bir bina inşa edilmiş olur. Ezberci sisteme dayanan eğitim modelimiz, öğrencilerde derin yaralara sebep olmaktadır. İlkokul sıralarından üniversite sıralarına kadar öğrencilere kendi içlerindeki ışığı keşfetmeleri için fırsat tanınmamaktadır. Öğrencilerin bundan muzdarip olması, çoğunun ise bundan haberdar bile olamaması durumun vahametini ortaya koymaktadır.
Eğitim sisteminin sadece müfredata bağlı kalarak öğrencilerin ilgi ve yeteneklerine uygun programlar yapmaması bu sorunun en büyük kaynağıdır. Teoriye bağlı kalarak uygulama derslerine yeterince önem verilmemesi konuların özümsenmesini güçleştirmektedir. Sınav sisteminin sıklıkla değişiyor olması, öğrencilerin değişen sisteme uygun donanıma sahip olmamaları toplumu büyük bir çıkmaza sürüklemektedir. Çıkmaza düşen öğrenciler, sarsılmış psikolojileriyle yeteneklerine uygun olmayan, puanlarına göre seçmek zorunda oldukları okulları tercih etmek zorunda kalmaktadırlar. Henüz adını bile bilmedikleri bölümleri tercih eden öğrenciler, isteksiz bir şekilde yerleştikleri bölümlere adım atmış oluyorlar. Bu durum mutsuz bireylerin oluşturduğu bir toplum yapısı meydana getiriyor.
Artan üniversite sayısı kalitesiz eğitimi de beraberinde getirmektedir. Kalitesiz eğitim yetersiz mesleki donanıma sahip bireyleri oluşturmaktadır.
Eğitim sisteminin yetersizliğinden dolayı oluşan bozuklukların topluma yansıması ile sadece tabana değil aynı zamanda bilim yuvası olan üniversitelerde de nepotizm (akraba kayırmacılığı) olarak karşımıza olarak çıkmaktadır. Bu durum sonucunda liyakat sisteminin dışına çıkıldığı ve üniversitelerin bir aile şirketine dönüştüğü akıl ve mantık çerçevesinden bakıldığında net şekilde görülmektedir.
Çözüme yönelik ses getiren bir çalışma bulunduğunu düşünmüyorum. Farkındalık oluşturarak bu çalışmaların yapılmasına öncü olmamız gerekmektedir.
Çözüm ise öğrencilere öğrenmenin sadece öğrencilik süresinde değil, hayat boyu gerçekleşen bir eylem olduğunu özümsetmekten başlıyor. Yeteneklerine uygun envanter testleri yaparak mentor desteğiyle o alanlara yönlendirmek, öğrencilere ezberi değil öğrenmeyi öğretmek, çocuklara birey oldukları hissettirilerek kendi farklarına varmayı sağlamak, üniversite sayılarının azaltılarak niteliklerini arttırmak, kaliteli ve nitelikli eğitime ulaşmayı sağlamak gibi çözümleri sistemin odağı haline getirerek eğitimdeki aşama kaydedilebileceğini düşünüyorum.
Hilal ŞEBELEK